رابطه بین کیفیت زندگی و فاکتورهای فردی در مبتلایان به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی سیدالشهدا اصفهان در سال 1392

مقدمه: معیار کیفیت زندگی به عنوان شاخصی جهت اثربخشی درمان و مراقبت­ها از سوی تیم درمان مورد استفاده قرار می­گیرد، شناخت عوامل فردی مرتبط با کیفیت زندگی لازمه ارتقاء مراقبت منحصر به فرد برای بیماران مبتلا به سرطان سینه می­باشد. این پژوهش با هدف تعیین سطح کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با فاکتورهای فردی انجام گرفته است. مواد و روش ­ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی150زن مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی درمانی می­باشد. داده­ها از طریق پرسشنامه دو بخشی(مشتمل بر  بخش فاکتورهای فردی و بخش کیفیت زندگی در 4 بعد جسمانی، روانی، اجتماعی و معنوی) که روایی و پایایی (با آلفا کرونباخ 8/0) آن مورد تأئید قرار گرفته  بود، جمع­آوری گردید،  تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون­های ارتباط سنجی (اسپیرمن و پیرسون)، مجذور کای و Anova انجام گرفت. یافته­ ها: میانگین نمره کلی کیفیت زندگی 85/44 ±239 06/239( 85/44 SD=) که در سطح متوسط می­باشد. بالاترین سطح کیفیت زندگی در بعد روانی61/103 و پایین ترین آن مربوط به بعد اجتماعی 46/36 است  بعد جسمانی، روانی و اجتماعی کیفیت زندگی با سن و سن هنگام تشخیص و بعد معنوی یا تگرش به خود معنوی و وجود بیماری زمینه ای ارتباط معناداری داشت(p<0.05). نتیجه­ گیری: وجود ارتباط بین برخی فاکتورهای فردی و ابعاد مختلف کیفیت زندگی در نمونه­های این مطالعه نشان می­دهد که در ارائه مراقبت منحصر به فرد در بیماران مبتلا به سرطان سینه، نمره کلی کیفیت زندگی نباید به جای توجه به ابعاد مختلف آن ملاک قضاوت در مورد چگونگی ارائه خدمات باشد.